Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een reizigersbestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht op een uniforme en unieke manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de Werken op Curacao uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou nemen.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Samen met mijn collega’s heb ik talloze taken uitgevoerd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
De eerste paar weken waren snel van opwinding en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een vakantiebestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van de Nederlands geïnspireerde stijl, de levendige ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het me al snel alsof ik daadwerkelijk op een ansichtkaart was beland.
Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met oranje en roze tinten, bevond ik me op het aantrekkelijke eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven definitief zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden toen ik begon aan een ervaring als docent als geen ander.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale feesten en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookervaring en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Ik kreeg bovendien de kans om getuige te zijn van de kracht en vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland werd geconfronteerd met een groot aantal natuurlijke rampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer aantrekkelijk. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.
Curaçao had mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou dragen. Mijn ervaring als docent als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste toerist die graag de verborgen schatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik thuis aan boord van het vliegtuig stapte, begreep ik dat mijn Caribische ervaring eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
Toen de dagen weken werden, en de weken maanden, werd mijn leservaring op Curaçao uiteindelijk meer dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende ervaring. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet bestond uit praktisch ideale kustlijnen en leidende handbomen; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de authentieke warmte van individuen die van Curaçao een werkelijk bijzondere locatie maakten.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun passie om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was slechts een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik meer heb geleerd over ecologisch behoud, multiculturalisme en het uithoudingsvermogen van de buurt zijn mij feitelijk bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
